Często nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele wrażeń sensorycznych czeka na dziecko w nowej sytuacji. Wizyta u dentysty jest doświadczeniem wielozmysłowym ze względu na różnorodne bodźce dotykowe (także nieprzyjemne, np. ból), dźwiękowe, węchowe, świetlne.
Jeśli jest to pierwsza wizyta to trzeba mieć świadomość, że dla dziecka jest to nowe miejsce, nowa osoba, która od momentu powiedzenia „dzień dobry” płynnie przejdzie do wkładania różnych sprzętów do jamy ustnej.
Dyskomfort może powodować:
wkładanie różnych narzędzi do buzi, których dziecko nigdy wcześniej nie widziało i nie wie, co się zaraz wydarzy; są one źródłem bodźców sensorycznych: bólu, ciepła, zimna, wibracji, tryskającej wody czy powietrza (niektóre dzieci mają efekt wymiotny)
dźwięki wydawane przez sprzęt stomatologiczny
światło lamp
specyficzny zapach w gabinecie
smak preparatów, które są używane przez stomatologa podczas leczenia
siedzenie w bezruchu na fotelu dentystycznym
Bodźców, z którymi przyjdzie się dziecku zmierzyć jest naprawdę dużo. Oprócz rozmowy z dzieckiem, przygotowania go na wizytę u dentysty, opowiedzenia o tym, co się będzie działo watro oswajać przez zabawę. Przygotowałam kilka ćwiczeń, które mogą okazać się pomocne przed pójściem do dentysty.
Ćwiczenia ruchowe angażujące jak największą ilość mięśni, np. pajacyki, skłony, skakanie.
Masowanie twarzy dziecka: Ugniatanie, opukiwanie, szczypanie. Masowanie przy użyciu masażerów, piłek sensorycznych.
Wydawanie różnych dźwięków, kląskanie, zabawy dźwiękowe.
Żucie gumy, dawanie gwizdków.
Ćwiczenia ze słomką – przenoszenie pomponów (bardzo popularne ćwiczenie logopedyczne)
Zabawy ze spryskiwaczem – wtryskiwanie naprzemiennie ciepłej i zimnej wody w różne części jamy ustnej i twarzy (za zgodą dziecka). Warto robić to wspólnie: ja dziecku, dziecko mi, dziecko sobie, ja sobie.
Przed pójściem do dentysty warto zabrać dziecko na plac zabaw lub stworzyć możliwość do intensywnej pracy mięśni. Dziecko powinno lepiej poradzić sobie z siedzeniem w bezruchu.
W trakcie wizyty u dentysty:
Poproś stomatologa o opowiadanie co się będzie działo, opisywanie tego, co dziecko będzie czuło i jak długo (może pomocne będzie odliczanie czasu?).
Weź zatyczki do uszu – mogą się przydać, jeśli bodźce dźwiękowe będą dla dziecka trudne do zniesienia.
Daj do ręki przedmioty, które posłużą do manipulowania, ugniatania, przekładania z ręki do ręki.
Połóż na dziecko coś co dostarczy stymulacji proprioceptywnej np. misia pluszowego z obciążeniem, kocyk obciążeniowy, fartuch do wykonania prześwietlenia. To wycisza.
Bibliografia:
Voss A. (2017). Zrozumieć sygnały sensoryczne dziecka. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia
Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.
Ściśle niezbędne ciasteczka
Niezbędne ciasteczka powinny być zawsze włączone, abyśmy mogli zapisać twoje preferencje dotyczące ustawień ciasteczek.
Jeśli wyłączysz to ciasteczko, nie będziemy mogli zapisać twoich preferencji. Oznacza to, że za każdym razem, gdy odwiedzasz tę stronę, musisz ponownie włączyć lub wyłączyć ciasteczka.